Het is 16 januari 2019, wanneer ik, de geboortefotograaf, een telefoontje krijg van Wesley, een aanstaande papa. 3 dagen eerder was ik bij hen thuis voor een zwangerschapsshoot, dus mijn eerste gedachte is: “hij heeft vast een vraagje over de shoot.” Maar zoals jullie al hebben kunnen lezen in de blog “Gebroken Vliezen in de Albert Heijn“, belde hij met een andere boodschap! Hieronder kunnen jullie het vervolg lezen van het bevallingsverhaal van Aimee.
16 januari, 18.00 uur
Na een ritje van 15 minuten waarbij we allebei beduusd in de auto zitten, komen we aan bij het ziekenhuis. Terwijl mijn vriend de auto parkeert voel ik een kramp in mijn buik en rug. Hardop vraag ik mijzelf af of dit dan weeën zijn. Het voelt precies hetzelfde als wanneer ik ongesteld moet worden… We lopen snel het ziekenhuis in. We komen aan op de kraamafdeling en hier is niemand te bekennen. Het is natuurlijk etenstijd en ondertussen voel ik weer kramp opkomen. Mijn vriend rent door de hal om een verloskundige te vinden en deze ziet ons en komt op haar gemak aangelopen. Rustig geeft ze aan dat er momenteel geen plek voor ons is en we even plaats kunnen nemen zodat men kan overleggen wat ze met mij gaan doen.
Rustig zitten? Nee, dat wil ik al niet meer. Na ongeveer een halfuur brengt een verloskundige ons naar een ruimte waar ik aan de CTG wordt gelegd. Over een halfuur komt ze weer even kijken hoe het ervoor staat.
Bevallen ga ik sowieso, maar het is niet duidelijk of dit binnen 2 uur, 2 dagen of 2 weken zal zijn
Met een eerste kindje zal het niet zo snel gaan en tevens waren alle vijf de verloskamers op dit moment vol. Er moest eerst een kindje geboren worden en de kamer moest steriel gemaakt worden voordat ik überhaupt de verloskamer op mag. Weeënremmers zullen niet meer worden gegeven vanwege de zwangerschapstermijn. Elke minuut dat de baby bij mij binnen blijft is mooi meegenomen. Bevallen ga ik sowieso maar het is niet duidelijk of dit binnen 2 uur, 2 dagen of 2 weken zal zijn. Met deze informatie bellen wij onze geboortefotograaf Deborah, want wat moeten wij nu? De geboortefotograaf heeft telefonisch overleg met de verloskundige en zal zo goed als mogelijk op de hoogte worden gehouden. die de hartslag reis
Volgens mij zat ik midden in een weeënstorm
Uiteindelijk werd dit halve uur wachten 2,5 uur waarbij mijn vriend trek kreeg. Snel is hij beneden in de hal een broodje gaan scoren voor ons allebei, maar terwijl hij terug kwam werden de krampen heftiger. Ik hoefde niets meer te eten en wat stonken die broodjes! In het begin kon ik nog relaxt op Instagram kijken, mensen die dichtbij ons staan een appje sturen, een foto maken, want hé, dat is leuk voor het plakboek! Maar al snel kwamen de weeën achter elkaar. Ik had dit nog nooit eerder gedaan maar volgens mij zat ik midden in een weeënstorm. Rond 20.00 uur komt er een hoofdverpleegkundige kijken en ik geef aan dat ik dit niet nog 2 weken ga volhouden. Al lachend loopt ze weg en maakt nog een grapje: ‘Als de verloskamers nog vol zijn, kan de baby ook gewoon hier geboren worden hoor!’
‘Oké, jij zou wel eens iets verder kunnen zijn dan we allemaal dachten!’
Rond 20.30 uur komt onze verloskundige zich aan ons voorstellen. Het voelt meteen een stuk echter. Ik geef nogmaals aan dat ik deze pijn niet nog 2 weken ga volhouden en heb geen idee hoe ik ervoor sta. Ze vraagt lachend of ik een ruggenprik wil. Nou… Ik zou eerst wel eens willen weten of ik echt aan het bevallen ben en hoeveel centimeter ontsluiting ik heb. Er is inmiddels een verloskamer steriel gemaakt. Met bed en al word ik naar de verloskamer gebracht en hier moet ik van het ene op het andere bed stappen. Terwijl ik van het bed afstap kan ik wel door de grond zakken van de pijn.
Deze pijn heb ik nog nooit gevoeld! De verloskundige zegt: ‘Oké, jij zou wel eens iets verder kunnen zijn dan we allemaal dachten!’ Wanneer ik op het verlosbed lig, wordt er gecheckt hoe ver ik ben. En… 9 centimeter! Wat?! Ik ben dus echt aan het bevallen?
Ik moet onze geboortefotograaf nu een appje sturen
Volgens mij is het enige dat ik heb gestuurd: 9cm! Ze is onderweg dus ik maak mij verder geen zorgen. De verloskundige geeft aan dat ze het een en ander in gang gaat zetten en dat ik direct op het belletje moet drukken als ik persdrang krijg. Persdrang? Maar wat is dat? Hoe weet ik dat ik dat heb? Als de kamer leeg is, krijg ik heel erg het gevoel dat ik moet poepen. Maar ook echt nu! Dit moet het zijn! Twijfelend kijk ik mijn vriend aan en druk ik 20 keer op het knopje.
Eerst wordt er een stagiaire gestuurd en na even gekletst te hebben en mijn uitspraak van “ik poep straks heel dit bed onder”, roept ze direct de verloskundige. Plots staat de hele kamer vol, twee verloskundigen, een stagiaire en de kinderarts stand-by. Deze zag ik in de kamer naast ons nog door de luxaflex kijken.
Hier lig ik dan de weeën weg te puffen
Het lijkt wel een film, ik kan ook gewoon niet stil de weeën wegpuffen, maar loop te kreunen en te steunen terwijl ik mij dit niet had voorgenomen. De stagiaire kijkt mij doordringend aan en dwingt mij te puffen. In mijn gedachten moet ik lachen, hier lig ik dan de weeën weg te puffen. Ik had bedacht nooit te gaan puffen, ik dacht dat dit de grootste onzin zou zijn! Op dit moment komt ook Deborah binnenstormen. Snel pakt zij haar camera om aan de slag te gaan en vanaf dat moment hebben wij haar aanwezigheid nauwelijks gemerkt.
Paniek
Plots is er lichtelijke paniek, de CTG registreert een te lage hartslag. De verloskundige brengt inwendig een draadje aan op het hoofdje die de hartslag registreert. Ik zit op 10 centimeter ontsluiting maar de baby moet nog voorbij een randje. Hiervoor moet ik op mijn zij gaan liggen, maar dit gaat haast niet meer.
‘Je mag hem wel aanraken’
16 januari, 22.18 uur. Mijn blaas wordt geleegd en ik mag gaan persen! Voor ik er erg in heb wordt er van alles uit de kast gehaald en naast mij neergezet. De verloskundige zegt dat ze mij gaat verdoven en inknippen omdat de baby er nu uit moet. De verdoving wordt gezet en tegelijkertijd pers ik zo hard als ik kan.
16 januari, 22.38 uur. En daar wordt een heel klein ieniemienie mannetje op mijn borst gelegd. Nog compleet verbouwereerd lig ik daar en ik weet het nog als de dag van gisteren… De verloskundige zegt: ‘Je mag hem wel aanraken!’ Daar lig ik dan met mijn zoontje Senn, net bevallen, in een warme trui…
Naar de kinderafdeling
Het persen ging zo snel, uiteindelijk is de knip gelukkig niet meer gezet. Nadat Senn 10 minuten bij mij heeft gelegen moest hij de couveuse in, naar de kinderafdeling met papa en de kinderarts. Dit heb ik zelf niet meegemaakt maar van mijn vriend gehoord en teruggezien dankzij de foto’s die onze geboortefotograaf had gemaakt. Senn werd op de reanimatietafel gelegd om alle functies te controleren. Vervolgens werd er een sonde ingebracht en uit voorzorg een infuusje aangelegd voor als er complicaties zouden optreden. Omdat Senn is geboren met 34 weken en 1 dag werd zijn hartslag continu in de gaten gehouden. Uiteindelijk hebben wij met zijn drietjes 2 weken in het ziekenhuis geslapen waarna we Senn met een sonde mee naar huis mochten nemen.
Enorm dankbaar!
Wij zijn enorm dankbaar voor de geboortefoto’s die Deborah heeft gemaakt! De gehele bevalling is zo onverwachts begonnen en enorm snel verlopen waardoor het besef pas later kwam. Mede door de foto’s kun je de momenten goed terughalen en opnieuw beleven en het een plek geven. Deborah is een super enthousiaste geboortefotograaf, oprecht betrokken en met passie voor haar vak. Ik heb mij geen enkel moment naakt, gek, teveel of onzeker bij haar gevoeld terwijl zij er toch op één van de belangrijkste, maar kwetsbaarste momenten bij is. Bij een volgende bevalling wil ik zéker dat zij daar als geboortefotograaf weer bij aanwezig is!
Overweeg jij ook een geboortefotograaf bij de geboorte van je kindje? Laten we elkaar dan een keer vrijblijvend ontmoeten, zodat jullie al je vragen kunnen stellen en we kunnen voelen of er een klik is. Neem contact met mij op en stel al je vragen of maak meteen een afspraak voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Zien wat ik nog meer doe? Volg me dan op Instagram en/of Facebook .
Plaats een reactie