Geboorte
Dankbaar dat ik opnieuw een ontroerend mooie dag in het leven van Cynthia en DJ mocht vastleggen.
Vandaag neem ik jullie mee in een inleiding in het ziekenhuis eind 2020. Op 8 maart 2017 was het internationale vrouwendag en mocht ik de geboorte van Jordin vastleggen. Haar geboortevideo kunnen jullie hier bekijken. Toen ik op 8 mei 2020 een appje ontving dat Cynthia opnieuw in verwachting was, wilde ik het het liefste meteen van de daken schreeuwen, maar omdat het nog zo pril was moest ik hier nog eventjes mee wachten.
In de maanden tussen Mei en December hebben we regelmatig contact via whatsapp. Ik leef helemaal mee van echo tot echo en geniet van de filmpjes die ik ontvang van Jordin. Wat een leuk en slim meisje is het toch, en wat zal ze straks een lieve leuke grote zus zijn!
Een inleiding
Cynthia krijgt te horen dat er op 6 december een inleiding zal plaatsvinden als haar kindje voor die tijd nog niet geboren is. We hebben allemaal goede hoop dat de bevalling voor die tijd vanzelf zou starten. Maar dan breekt toch 6 december aan en wordt er een ballonnetje geplaatst. Cynthia mag weer fijn naar huis. Het rommelt en stiekem hopen we dat de weeën in de nacht vanzelf op gang zullen komen. De volgende ochtend word ik wakker met het volgende appje: “Nou lig weer lekker aangesloten. Infuus zit er in. Eerste deel weeënopwekkers ook. Vliezen zijn gebroken”. Ontzettend fijn want ook deze bevalling wordt begeleid door de 1 van mijn favoriete verloskundigen, Djanifa van Verloskundigen Zuidwijk. Zij is tevens een goede vriendin van Cynthia.
Om 11.16 kom ik aan in het ziekenhuis. De sfeer is super relaxt en er wordt veel gelachen tussen de weeen door. Gaande weg worden de weeën wel intenser. De ontsluiting lijkt in eerste instantie niet heel erg snel te vorderen, maar net als de vorige keer gaat het plotseling ineens snel!
De laatste fase van de bevalling is pittig
De laatste fase is pittiger. Maar net wanneer Cynthia denkt dat ze niet meer kan, vordert de ontsluiting ineens heel snel. We zien al snel dat ook dit meisje een prachtige bos donker haar heeft. Nog even volhouden! Je bent er nu echt BIJNA!
Zonder enige vorm van pijnstilling, zet deze power mama opnieuw een prachtig meisje op de wereld! Cynthia pakt zelf haar kindje aan. Wat is dit toch prachtig!!
Na de geboorte van dit prachtige meisje met de naam Veyda, zit het eventjes tegen: de placenta wil namelijk maar niet geboren worden. Helaas betekent dit dat Cynthia naar de OK moet. Zo rot, want je wilt helemaal niet gescheiden worden van je net geboren kindje.
DJ blijft samen met zijn dochter Veyda achter op de verloskamer. En ondertussen leg ik alle momenten die Cynthia moet missen vast. Later schrijft ze deze woorden in een review:
“… Na de bevalling moest ik naar de o.k. omdat mijn placenta niet losliet. Deborah bleef om foto’s te maken van papa en ons meisje en van alles wat er toen gebeurde. Dit is voor mij heel fijn want dit heb ik allemaal gemist. Ik ben enorm dankbaar dat Deborah bij ons bleef tot ik terug kwam van de o.k. en ook de eerste ontmoeting van onze meiden heeft vastgelegd. Dit was zo’n mooi moment.
De foto’s en het filmpje, wauw, weer zo mooi. Ik heb het filmpje gisteren zeker 5x afgespeeld, in mijn eentje, in tranen zo mooi. Je bent zo’n mooi mens …❤”
De hele review kunnen jullie vinden bij mijn google reviews, want ik heb hem voor deze blog een heel klein beetje ingekort.
Nadat Cynthia weer terug is van de OK, mag haar dochter Jordin naar het ziekenhuis toe komen. Ohhh en echt, tijdens de eerste ontmoeting met grote broer of zus hou ik het zelf zelden droog! Het is zo ontzettend vertederend! Veel meer foto’s en video kunnen jullie hieronder bekijken in de youtube video!
Lieve Cynthia, DJ, Jorin en Veyda: Ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik opnieuw zo’n mooi moment in jullie leven voor eeuwig mocht vastleggen! Mooi leuk gezin! Ik hoop jullie nog eens terug te zien en ik wens jullie alle geluk❤
Lieve aanstaande mama’s: Ik gun jou dit ook! Een herinnering voor nu en voor altijd. Aan misschien wel de aller mooiste en indrukwekkendste dag in je leven! De geboorte van je kindje verdient het om professioneel en integer vastgelegd te worden! Er is geen dag in je leven die zo bijzonder en levensveranderend is. Ik wil dit voor jou en voor je kindje vastleggen. Voor nu en voor altijd <3 Denk je nu: dit wil ik ook!!! Laten we elkaar dan eens ontmoeten tijdens een vrijblijvend kennismakingsgesprek!
De geboortevideo
Vandaag deelt Leonie het geboorteverhaal van haar te vroeg geboren dochter Danee en haar ervaring met een geboortefotograaf.
Hoe ik er ooit op ben gekomen om een geboortefotograaf te willen om het geboorteverhaal vast te leggen, weet ik niet meer precies. Ik denk dat ik het ooit eens ergens op internet heb gezien. Ik wist het toen gelijk, dit wil ik ook! Want hoe bijzonder is het om achteraf nog eens terug te kunnen kijken naar die bijzondere dag.
Toen vrienden van ons net een jaartje eerder zwanger waren en vertelden over dat ze een geboortefotograaf hadden, was ik natuurlijk heel nieuwsgierig. Uiteindelijk na hun bevalling wat foto’s gezien en toen wist ik het helemaal zeker. Mijn man hoefde ik gelukkig niet te overtuigen, die vond het allemaal prima.
Zwanger!
Toen ik ontdekte dat ik zwanger was, ben ik vrij snel op zoek gegaan naar een geboortefotograaf. Deborah kon al snel langskomen voor een kennismakingsgesprek en we hadden gelijk een goed gevoel bij haar. 27 mei was ik uitgerekend. Ik had had 1,5 week verlof en was hier lekker van aan het genieten. Want wat een super zwangerschap had ik. Nooit kwaaltjes gehad en zelfs m’n buik zat nog niet vervelend in de weg. Zo ging ik op 25 april ‘s avonds nog even lekker shoppen met mijn moeder en zus in een grote babywinkel. Voordat ik thuis was, was het 23.30 uur en ik was nog niet eens moe. Nog een beetje zitten rommelen thuis, want de volgende dag kon ik toch lekker uitslapen. Heerlijk dat verlof!
Slapen, of toch niet?
Om 00.30 uur toch maar eens gaan slapen en om 01.00 uur werd ik alweer wakker, omdat mijn man naar de wc moest. Ik werd wakker in een nat bed. Eerst dacht ik nog: heb ik nou zo liggen zweten? Tot ik met mijn handen naast mijn lichaam voelde. Oeps, een hele natte plek in bed! Ik zal toch niet in m’n bed hebben geplast. En tegelijkertijd dacht ik: mijn vliezen! Ik was net 35 weken (en 4 dagen) zwanger.
Mijn man kwam terug van de wc en zag mij naast bed staan met het licht aan. Ik stond helemaal beduusd te druppen. Hij was net zo verward als dat ik was. Toen ik een beetje helder na kon denken, hem maar gevraagd een emmer te pakken. Zo konden we de druppels opvangen om te kijken wat het was en wat voor kleur het had. Al vrij snel had ik door dat het vruchtwater moest zijn, maar aan de andere kant wilde ik niet geloven dat het geboorteverhaal hier begon. Ik was een maand te vroeg en had het nog helemaal niet op orde thuis.
Nu nog niet hoor…
Een van de eerste dingen die ik zei: dit komt zo totaal niet uit. Het kamertje was nog helemaal niet klaar. 2 dagen ervoor hadden we net het laatste meubelstuk in elkaar gezet. Het kamertje moest nog gesopt en ingericht worden. Alle kleertjes moesten nog gewassen worden en ik wist niet wat ik had aan spullen en wat ik nog moest kopen. Tegen mijn man zei ik grappend: het is jouw schuld! Want hij had een week ervoor nog gezegd dat de baby wel mocht komen, want hij was zo nieuwsgierig.
Ik zou de week erop weer een controle afspraak hebben bij de verloskundige. Dan zou ik informatie krijgen over de bevalling en wanneer ik hun moest bellen. Ergens vaag wist ik wel dat ik de verloskundige nu wakker moest bellen midden in de nacht, maar we zijn toch maar even gaan googlen. De verloskundige was er binnen een half uur en die constateerde ook gebroken vliezen. Ik wilde graag thuis bevallen, maar dat plan was nu definitief van de baan.
Pak je koffer in
We moesten nog een vluchtkoffer pakken en de kaartjes uit het eerste pakje knippen. Want ik had toevallig die avond nog het een en ander gekocht voor het eerste pakje. Toen we alle spullen hadden, belde de verloskundige met het ziekenhuis en konden we daar gelijk heenrijden. Om 03.00 uur kwamen we in het ziekenhuis aan. Daar maakten ze een echo en werd ik 30 minuten aan een CTG-apparaat gelegd. Hierop zag je dat ik harde buiken had. Wist ik ook wat dat was, want dat had ik ook niet gehad tijdens de zwangerschap.
10 dagen?!
Om 05.00 uur kregen we de mededeling dat ze de natuur z’n gang wilden laten gaan. De bevalling kon doorzetten, dan waren we snel papa en mama. Maar als het stil zou vallen, had ik nog 10 dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Dan wachten ze tot je 37 weken zwanger ben en gaan dan pas inleiden. Nog 10 dagen in het ziekenhuis, een lang geboorteverhaal! Nee, dat leek me echt verschrikkelijk. Stiekem hoopte ik dat het dan maar door zou zetten. Hoewel het voor de baby natuurlijk beter was om nog 10 dagen in mijn buik te zitten.
Met de boodschap dat het nog wel eens 10 dagen kon duren, is mijn man naar huis gegaan om de hond uit te laten en wat te gaan slapen. Want dat hadden we nog niet gedaan natuurlijk.
Ik dacht dat ik harde buiken had en de verpleegkundige adviseerde me om een douche te nemen. Dat hielp niet echt en die harde buiken kwamen nu toch wel om de paar minuten en werden steeds vervelender. Om 08.00 uur kwam de verpleegkundige van de dagdienst binnen en die merkte aan mij dat ik geen harde buiken had, maar weeën. Wist ik veel…
Ze vroeg of ik m’n man al had gebeld. Uhhhh nee, ik dacht dat ik alleen harde buiken had en hij lag pas net te slapen. Ze zei dat ik hem wakker moest bellen en dat zij de dokter ging bellen. De dokter moest nu namelijk wel de ontsluiting checken. Dat deden ze begin van de nacht namelijk niet, omdat het infectiegevaar is voor als de bevalling niet door zou zetten. Mijn man wakker gebeld en die zei dat ik de fotograaf ook maar moest bellen.
Geboortefotograaf bellen
Ik voelde me een beetje bezwaard om haar te bellen, want ik wist nog helemaal niet hoeveel centimeter ontsluiting ik had. En ze stond nog helemaal niet standby voor ons. Terwijl ik Deborah aan de telefoon had, zei ze gelijk dat ze eraan kwam. Niet lang ervoor had ze ook al een keer een vroeggeboorte meegemaakt die zo enorm snel ging. Zij was bang dat ze het zou missen. En ik had geen idee dat het zo snel zou gaan. Mijn man en Deborah waren onderweg en de dokter kwam langs: 5 cm ontsluiting! Ik werd verhuisd naar een verloskamer.
Om 9.15 uur was mijn man er en om 9.30 uur kwam Deborah. Ik was ondertussen in m’n eigen bubbel tijdens de weeën opvangen en had veel m’n ogen dicht. Deborah was heel rustig aanwezig. Achteraf zag ik dat ze van mijn voorkant een foto heeft gemaakt, terwijl ik zat te puffen op een beval bal. Dit heb ik totaal niet doorgehad tijdens dit geboorteverhaal.
Prematuur
Vrijdag 26 april om 11.56 uur werd onze dochter Danee Jalou geboren. Doordat ze prematuur was, moest ze zuurstof krijgen en mee naar de kinderafdeling. Amper 15 minuten heb ik haar gezien en toen was ze van mijn kamer af. Inclusief mijn man en Deborah. Na 2 uur kon ik zelf ook naar beneden. Danee deed het zo goed dat ik heerlijk met haar heb kunnen buidelen.
Dankbaar
En oh wat was ik blij dat Deborah er bij was. Doordat Danee gelijk mee moest en ik niet mee kon, heb ik die eerste uren moeten missen. Maar door de foto’s heb ik nu totaal niet het idee dat ik van alles gemist heb. Ik ben daar zó dankbaar voor! Deborah wilde nog blijven tot ik Danee en mijn man weer zag en we eindelijk samen onze families konden bellen. Heel fijn was dit. Zo vertellen de foto’s het verhaal van het begin tot het eind dat we de familie konden bellen met het mooie nieuws.
Ontroerende beelden geboorteverhaal
3 dagen later hadden we al een sneak preview met prachtige foto’s van het geboorteverhaal. En niet veel later kwam ze persoonlijk langs om alles op te leveren. Het filmpje wat het verhaal verteld van begin tot eind met de mooie foto’s, maar ook met stukjes film kon ik de eerste paar keer niet zonder tranen bekijken. Zelfs familie en vrienden waren ontroerd na het zien van het filmpje. Het is zo leuk dat er ook stukjes film zijn met bewegend beeld.
Kortom, wat een fijne ervaring met Deborah als geboortefotograaf. Ik zou mijn geboorteverhaal zo weer vast laten leggen!
En guess what: In april dit jaar wordt Danee grote zus!!
Vandaag kun je het geboorteverhaal van een natuurlijke geboorte van een koningskoppel in het Haga-ziekenhuis in Den Haag lezen. De ouders wilden niet weten wat het geslacht van de baby’s zou zijn. Dit zou dus een grote verrassing gaan worden. Zal alles lopen zoals gepland?
De kennismaking
Het is 7 juli 2019 wanneer ik kennis mag maken met Gabe en Mariel. Ze verwachten eind juli een tweeling en weten het geslacht van de baby’s nog niet. Mariel wil graag natuurlijk bevallen van haar kindjes. De baby’s liggen er goed voor, maar doordat er veel ruimte in de buik is, kan het gebeuren dat het kindje dat als tweede wordt geboren zal draaien.
Het kennismakingsgesprek is fijn! Ik voel meteen een leuke klik met Gabe en Mariel. Een inspirerend stel uit Californië dat dansend de hele wereld over reist. Jullie kunnen hier ook het geboorteverhaal in het Engels lezen, speciaal voor Mariel en Gabe.
Extra controles
In de weken erop hielden we via WhatsApp contact. Op 19 juli ontvang ik een bericht dat Gabe en Mariel in het ziekenhuis zijn, omdat er een vermoeden is van pre-eclampsie (zwangerschapsvergiftiging).
Ze mogen gelukkig weer naar huis, maar in de komende dagen zal er extra gemonitord worden. Helaas blijkt de test op pre-eclampsie positief en moeten ze vanaf 20 juli tot aan de geboorte in het ziekenhuis verblijven. Gabe stuurt me een filmpje van een dansende Mariel. Zo mooi om te zien dat ze ondanks de omstandigheden vrolijk blijven en er het beste van maken.
Dansend door de verloskamer
Op 24 juli wordt de inleiding gestart d.m.v. een ballon. In de tussentijd is het 36 graden buiten en hebben Gabe en Mariel hun eigen ventilator meegebracht van huis, omdat het zo warm was op de verloskamer. Het ziet er naar uit dat de baby’s geboren zullen worden bij Californische temperaturen.
Op 26 juli worden de vliezen gebroken en wordt het toedienen van de oxytocine (wee-opwekkers) gestart. Om 16.26 uur ontvang ik een bericht dat Mariel op 4 centimeter ontsluiting zit, maar dat ik best nog even kan wachten tot 18.00 uur voordat ik richting het ziekenhuis vertrek.
Iets voor 19.00 uur kom ik aan in het Haga ziekenhuis in Den Haag. Wanneer er opnieuw getoucheerd wordt, blijkt Mariel al op 7 centimeter ontsluiting te zitten! Ondanks de ruggenprik moet ze iedere wee wegademen.
Stamhoofd Awa Afagha
Ondertussen speelt de lekkerste muziek die ik ooit in een verloskamer heb gehoord tijdens een bevalling. Van vrolijke Afrikaanse beats tot aan de Spice Girls. Gabe laat me ondertussen fotoalbums zien en een video van de kroning van zijn vader. Wat blijkt: zijn vader is stamhoofd van de Awa Afagha stam in Nigeria!
Ik zal nooit vergeten dat op een bepaald moment de verpleegkundige en de gynaecoloog stonden te dansen in de verloskamer. Niet veel later had Mariel volledige ontsluiting en was het moment aangebroken dat ze haar kindjes bijna mocht gaan verwelkomen! Wat spannend!! Zullen het jongens of meisjes zijn? Of een jongen en een meisje, een geboorte van een koningskoppel?
Om 22.41 uur is baby A geboren: een jongen! Wat een emotie, wat een trots! Een spannend moment want baby B mag nu niet gaan draaien. De kans daarop is bij tweelingen groter doordat ze zoveel ruimte hebben in de buik wanneer hun broertje of zusje al geboren is.
Om 23.01 uur is baby B geboren: een meisje! Het is dus een echt koningskoppel!
Alije en Noemie. Twee prachtige gezonde kindjes. Een jongen en een meisje, de geboorte van een koningskoppel. Een natuurlijke bevalling van een tweeling. Een droom die uitkomt. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze bijzondere dag in het leven van zo’n bijzonder gezin mocht vastleggen.
Wordt vervolgd!
Een paar weken later mocht ik opnieuw langskomen in Den Haag voor een Lifestyle Newborn shoot. Deze foto’s zal ik binnenkort ook met jullie delen.
Today you can read the empowering birthstory of a natural twin birth in the Haga Hospital in Den Haag, Netherlands. The parents didn’t want to know the genders of the babies. So this would be a big surprise! Will everything go as planned and hoped for?
The first meeting
It is July 7, 2019 when I meet G. and M. They are expecting twins at the end of July and don’t yet know the sex of the babies. M. would like to give birth naturally. The babies lie well in M.’s belly, but giving birth to twins will always be scary. Because there is a lot of space in the womb after the first baby is born, it may happen that the second child will turn.
Wow, the first meeting was great! I immediately felt a good connection with G. and M., an inspiring couple from California who travel around the world. You can imagine that I did a dance of joy when I heard that I was allowed to shoot this birth!
Additional monitoring
In the following weeks, we kept in touch via WhatsApp. On July 19 I received a text message that G. and M. are in the hospital because there is a suspicion of preeclampsia.
Fortunately, they can go home again, but additional monitoring will take place in the coming days. The test for pre-eclampsia later unfortunately turns out to be positive and they have to stay in the hospital from July 20 until birth. G. sends me a video of a dancing M. So nice to see that they remain happy despite the circumstances and that they make the most of it.
Dancing in the delivery room
On July 24, the labour induction is started with a Foley balloon. In the meantime, it’s 36 degrees Celsius outside and G. and M. brought their own fan from home because it was so hot in the delivery room. It looks like the babies will be born at Californian temperatures.
And on July 26, M.’s water is broken and the administration of oxytocin (contraction inducers) is started. At 4.26 pm I receive a text that M. is at 4 cm dilation, but that I can wait until 6 pm before I leave for the hospital.
I arrive at the Haga hospital in The Hague just before 7 pm. When the dilation is looked at again, Mariel appears to be already at 7cm dilation! Despite the epidural, she has to endure every contraction.
Best music ever
In the meantime, the best music I’ve ever heard during a delivery is playing in the delivery room. From cheerful African beats to the Spice Girls. G. meanwhile shows me photo albums and a video of his father’s coronation. It turns out that his father is the clan head of the Awa Afagha clan in Nigeria!
I will never forget that at one point the nurse and the gynaecologist were dancing in the delivery room. Not much later M. was fully dilated and the moment had come when she could almost welcome her children! Sooo exciting: will it be boys or girls? Or a boy and a girl?
Baby A arrived at 10:41 pm: a boy!
The emotion, the pride! And then it was a scary moment since baby B should not start turning now. This is more likely with twins because they have so much room in the womb when their brother or sister has already been born.
Baby B arrived safely at 11:01 pm: a girl! So special that it’s a boy and a girl.
Two beautiful healthy children. A boy and a girl. This natural birth of twins. A dream come true. I am so grateful to have been able to photograph this special day in the life of such a special family.
To be continued!
A few weeks later I was allowed to visit The Hague again for a Lifestyle Newborn shoot. I will also share these photos with you, soon!
Dankbaar dat ik opnieuw een onwijs mooie geboortevideo van een te mooie en kalme thuis badbevalling met jullie mag delen!
Eind 2018 mocht ik de thuis badbevalling vastleggen van Marit. Haar geboorteverhaal kunnen jullie hier teruglezen. Toen ik nog geen jaar na haar geboorte een appje ontving van Melanie en Martijn dat ze opnieuw een kindje verwachtten in mei 2020, kon ik mijn geluk niet op! Jeeeeh!!! Wat keek ik hier naar uit zeg!
Maar toen kwam ineens totaal onverwachts Covid. En ik mocht ineens niet meer mee naar geboortes… Wat deed dit pijn zeg! Ouders niet deze levenslange en waardevolle herinnering kunnen geven… Mijn hart brak. En ook Melanie was onwijs teleurgesteld. Nu had ze wel een geboortereportage van de geboorte van haar 1e kindje, maar niet van de geboorte van haar 2e kindje…
Een badbevalling fotograferen door een raam!
Het is inmiddels eind april en we hadden de hoop al bijna opgegeven. Maar ineens kwam de lieve verloskundige van Melanie van verloskundige praktijk de Bakermolen met een briljante oplossing: Ik kon de bevalling vanuit de tuin fotograferen!
Melanie (hoog zwanger op dat moment!) en Martijn, bewogen werkelijk stad en land om de omstandigheden zo perfect als mogelijk te maken voor mij als geboortefotograaf zijnde. Ze spanden een doek over hun tuin zodat ik grotendeels droog zou staan en er niet veel reflectie door de zon zou zijn. Er waren kaarsjes, een waterkoker en zelfs een magnetron! Het bevalbad stond vlak voor het grote raam van de tuin, en ze hadden zelfs een bed neergezet. Er was een lamp precies goed gericht in het bad. En we maakten zelfs proeffoto’s om te kijken hoe het er in de praktijk uit zou komen te zien. Alles was in de puntjes uitgedacht en voorbereid. Mijn grootste zorg was: wat doe ik nou als ik ineens heel nodig moet plassen???
We maken er het beste van!
We hadden er allemaal zin in! Ik zou hoe dan ook de geboorte van hun 2e kindje vastleggen! YES YES YES! De uitgerekende datum kwam in zicht. En ok, het was jammer dat ik nu de 1e ontmoeting met Marit niet kon vastleggen, en dat ik maar vanuit 1 hoek kon fotograferen. Maar het zou goedkomen. En later zouden we een heel bijzonder geboorteverhaal te vertellen hebben…
Het leven van een geboortefotograaf zit vol onverwachtse wendingen
Als geboortefotograaf ben ik wel gewend aan onverwachtse gebeurtenissen en onvoorspelbaarheid. Maar toen ik op 7 mei ineens hoorde dat ik vanaf 11 mei weer mee naar binnen mocht, dacht ik: “please babytje! Wacht nog heel eventjes op mij!”
Wat een timing!
Drie keer raden: op 11 mei werd ik gebeld door Martijn. Het was zover! Ik reed naar Alblasserdam en voelde me zo gezegend. Aangekomen bij Melanie en Martijn thuis, merkte ik dat Melanie niet zo in haar bubbel zat als bij de geboorte van Marit. Ze kletste en lachte nog veel. Zelfs toen ze in het warme bevalbad stapte, was ze nog niet helemaal in zichzelf gekeerd. Ik besloot me samen met de kraamverzorgster terug te trekken in de aangrenzende kamer. Maar al vrij snel keken we elkaar aan omdat we een bekend geluid hoorden. Heel zacht en kalm, maar onmiskenbaar: De laatste fase van de bevalling was gewoon al aangebroken!
Niet veel later zagen we al haartjes! Melanie pakt haar kindje zelf aan en bekijkt het terwijl het nog onder water is. WOUW! Wat een droom badbevalling! Ze vraagt aan Martijn “Heb je al gezien wat het is?”
Surprise Gender
Het is een jongen!! Een baby broertje voor grote zus Marit! Wat een rijkdom. Wat een ongelooflijke mooie geboorte weer. Ik meen het oprecht: ik heb als geboortefotograaf echt by far het aller mooiste beroep ever!!!!
De volgende dag kom ik terug voor een eerste ontmoetingen sessie met grote zus. Een moment waarop ik het zelden helemaal droog kan houden. Later zal ik van dit ontroerende moment ook de prachtige foto’s en een video met jullie delen. Maar nu is het eerst tijd om op te laden tijdens een welverdiende vakantie, al zeg ik het zelf, en volop te genieten van mijn eigen 2 kleine wondertjes.
Lieve Melanie, Martijn, Marit en Mats: Jullie zijn een mooi gezin en ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik opnieuw zo’n mooi moment in jullie leven voor eeuwig mocht vastleggen! Ik wens jullie alle geluk <3
Lieve aanstaande mama’s: Ik gun jou dit ook! Een herinnering voor nu en voor altijd. Aan misschien wel de aller mooiste en indrukwekkendste dag in je leven! De geboorte van je kindje verdient het om professioneel en integer vastgelegd te worden! Er is geen dag in je leven die zo bijzonder en levensveranderend is. Ik wil dit voor jou en voor je kindje vastleggen. Voor nu en voor altijd <3 Denk je nu: dit wil ik ook!!! Laten we elkaar dan eens ontmoeten tijdens een vrijblijvend kennismakingsgesprek!
De geboortevideo
Dankbaar dat ik dit onwijs bekrachtigende geboorteverhaal met jullie mag delen! Ik hoop dat het lezen van dit geboorteverhaal en het zien van de geboortevideo, aanstaande mama’s zal inspireren en zal helpen om te zien hoe krachtig een barende vrouw is! YOU’VE GOT THIS!!!
Het is 2e kerstdag 2015 wanneer ik aanwezig ben bij de geboorte van Siem. Zijn geboorteverhaal kunnen jullie hier teruglezen. Je kunt je voorstellen dat ik mijn geluk niet opkan wanneer ik een berichtje ontvang van Deniz en Doortje dat zij een tweede kindje verwachten en dat ik de geboorte opnieuw voor hen mag vastleggen!
Deze keer is Doortje van plan om thuis in bad te bevallen. Ze is opnieuw rond oud en nieuw uitgerekend, dus wie weet wordt er wel weer een kerstkindje geboren!! Maar gekscherend zeg ik dat ik denk dat het 9 januari 2020 wordt. Ik vind het altijd leuk om een gokje te doen, en soms heb ik de exacte datum goed en soms ook helemaal niet 😉 Ook deze keer is het een verassing of ze een jongen of een meisje in haar buik heeft groeien.
Op tweede kerstdag mag ik naar een andere geboorte in Rotterdam. De andere mama is nagenoeg op dezelfde dag uitgerekend als Doortje. Spannend dus: Hopelijk bevallen de 2 mama’s niet tegelijk. Maar gelukkig blijft alles rustig bij Doortje tot aan oud en nieuw. Ze appt me op 31 december dat het rommelt. Voor alle zekerheid laat ik die avond de champagne dus maar even staan. Maar de dagen tikken verder en we wachten geduldig af.
Op donderdag 9 januari word ik wakker door een appje van Doortje met de tekst “je had het goed met 9 januari! M’n vliezen zijn gebroken”. Jeeeeeeh!!! Vandaag gaat het gebeuren! Ondanks dat er nog geen regelmatige weeën zijn, zegt iets in mij dat deze bevalling wel eens onverwachts snel kan gaan. Het is nog kerstvakantie, dus mijn kindjes zijn allebei thuis. Voor alle zekerheid laat ik de oma van Noa en Ayden (mijn bonus moeder Monique) alvast onze kant op komen zodat ik direct in de auto kan springen als ik een telefoontje krijg. Rond 8 uur in de ochtend is zij bij ons thuis. Ik besluit met mijn kleren aan, nog even mijn rust te pakken.
Gedurende de dag hebben we af en toe kort contact via whatsapp. Het is inmiddels 17.39uur wanneer ik Doortje al een paar uur niet meer heb gesproken en dus toch maar even een appje stuur: “Hoe is het nu?”. Waarop de verloskundige mij terug appt. Het liefst spring ik meteen in de auto want als de verloskundige appt, is dat voor mij een teken dat het niet heel lang meer gaat duren. Ze geeft echter aan dat ik nog heel even thuis kan wachten en dat ze bellen zodra het opschiet. Doortje zit nu op 4cm ontsluiting en zit eindelijk heerlijk in de flow.
Bevallen in een jacuzzi in Elysium
15 minuten later besluit ik Deniz, de aanstaande papa, te bellen. Het zit me toch niet helemaal lekker. Straks kom ik nog te laat. Hij antwoordt dat hij twijfelt of ik al moet gaan rijden. De weeën nemen nu zichtbaar toe in intensiteit. Ik spring in de auto en geef iets meer gas dan dat ik gewoonlijk doe. Iets voor 19.00uur kom ik aan bij Doortje en Deniz thuis en ik maak een aantal sfeerfoto’s beneden. De openhaard knispert, het eerste pakje ligt al klaar en het bevalbad is gevuld. Dan komt Doortje de trap af naar beneden en stapt in het warme bad. Je ziet haar zichtbaar ontspannen en genieten van de warmte. Ze omschrijft het later alsof ze in een jacuzzi in Elysium stapte, een licht en warm gevoel.
De eerste wee in bad lijkt ze beter op te kunnen vangen, maar de weeën die daarop volgen zijn intens! Doortje beschrijft het als een golf die door haar lijf ging en zo haar baby naar beneden drukte. Ze voelt haar kindje zakken. Het gaat snel nu! De laatste fase van de geboorte is aangebroken. Doortje heeft persdrang en er komt een oerkracht vrij die niet meer tegen is te houden! We zien al haartjes! Er volgt een lange pauze tussen de weeën door. Doortje en Deniz voelen voorzichtig aan het hoofdje van hun kindje. Na deze lange pauze volgt een enorm krachtige wee. En PLOP, daar werd ineens een baby’tje geboren!! Doortje houdt haar kindje onder water en bewondert het. Ze roept: “Het is een meisje Deniz!”. Waarop ze haar dochtertje vanuit het water optilt en tegen haar borst aan legt. Wat een ontlading, wat een geluk!!
Een droom die uitkomt
Alles is precies zo gegaan zoals Doortje het had gedroomd. Om 19.29uur is lieve kleine Puk geboren. Wat is ze mooi! Wat is deze geboorte mooi! Een halve lotus geboorte, thuis, in bad, bij de openhaard… En Deniz en Doortje zijn nu papa en mama van een koningskoppel. Siem, hun eerste kindje van 4 jaar oud, komt thuis. Verkleed als Batman bewondert hij zijn kleine zusje. Zo lief. Hij legde een klein blauw autootje op Puks buikje. Die is voor haar.
Lieve Doorte, lieve Deniz, leuke Siem en schattige Puk: Ik wens jullie alle geluk met z’n viertjes! Wat was het weer ongelooflijk mooi om aanwezig te mogen zijn bij zo’n indrukwekkende, bijzondere en mooie dag in jullie leven!
De geboortevideo
Bedankt dat jullie deze prachtige geboortevideo en jullie geboorteverhaal willen delen met andere (aanstaande) mama’s! Geniet van deze prachtige Video!
Melanie en Martijn verwachten hun eerste kindje op 26 Oktober. Ze weten nog niet of het een jongen of een meisje wordt. Ik vind dit altijd zo leuk!!! De uitgerekende datum nadert, het bevalbad staat klaar, en Melanie appt dat ze er helemaal klaar voor zijn maar dat er nog geen tekenen zijn dat de kleine hen al wil ontmoeten. Ze voelt zich nog goed dus we wachten geduldig af.
Op 30 Oktober wordt Melanie gestript, maar diezelfde dag om 16.45, nog net voor de afspraak bij de verloskundige, ontvang ik een appje van Martijn: “Update; nu sinds een uur om de 5 minuten aan het wegpuffen.. We gaan zo de verloskundige voor het eerste overleg bellen. We houden je op de hoogte ;)”
Om 19.58uur ontvang ik een telefoontje van Martijn dat ik rustig aan hun kant op mag komen. Een uurtje later kom ik bij hen thuis aan. Wat een heerlijke sfeer. En wat is Melanie kalm. Je ziet dat de weeen elkaar vrij snel opvolgen, maar desondanks lijkt ze alles volledig onder controle te hebben. Iets voor 22.00uur is er volledige ontsluiting!! Wow wat gaat dit snel! De verloskundige prikt de vliezen door, en helaas blijkt het kindje in het vruchtwater te hebben gepoept.
Melanie mag een paar keer persen en de verloskundige kijkt goed mee of het vordert. Anders zouden we toch naar het ziekenhuis moeten. Ik hoop met alles wat ik in me heb dat het haar gaat lukken!
En ik zie dat Melanie ALLES geeft wat ze in zich heeft. Haar kindje zal gezond en wel thuis worden geboren!!!! Wat een volharding, en wat een vertrouwen!
She did it!!! Om 22.28uur is daar een klein en gezond MEISJE!!
Geniet mee van de prachtige beelden van deze onvergetelijke thuis-badbevaling in Alblasserdam.
Onder de video vind je nog meer prachtige beelden!
Wil je ook alles rondom de geboorte van jullie kindje op een mooie manier vastgelegd hebben? Kijk dan eens bij pakketten! Of maak nu een afspraak voor een Vrijblijvend Kennismakingsgesprek.
Wanneer het aller eerste pakje niet past. Hihihi!
Gelukkig was er een reserve pakje 😉
Daar ben je dan: Lieve Marit!!! Zo welkom.
Het is 16 januari 2019, wanneer ik, de geboortefotograaf, een telefoontje krijg van Wesley, een aanstaande papa. 3 dagen eerder was ik bij hen thuis voor een zwangerschapsshoot, dus mijn eerste gedachte is: “hij heeft vast een vraagje over de shoot.” Maar zoals jullie al hebben kunnen lezen in de blog “Gebroken Vliezen in de Albert Heijn“, belde hij met een andere boodschap! Hieronder kunnen jullie het vervolg lezen van het bevallingsverhaal van Aimee.
16 januari, 18.00 uur
Na een ritje van 15 minuten waarbij we allebei beduusd in de auto zitten, komen we aan bij het ziekenhuis. Terwijl mijn vriend de auto parkeert voel ik een kramp in mijn buik en rug. Hardop vraag ik mijzelf af of dit dan weeën zijn. Het voelt precies hetzelfde als wanneer ik ongesteld moet worden… We lopen snel het ziekenhuis in. We komen aan op de kraamafdeling en hier is niemand te bekennen. Het is natuurlijk etenstijd en ondertussen voel ik weer kramp opkomen. Mijn vriend rent door de hal om een verloskundige te vinden en deze ziet ons en komt op haar gemak aangelopen. Rustig geeft ze aan dat er momenteel geen plek voor ons is en we even plaats kunnen nemen zodat men kan overleggen wat ze met mij gaan doen.
Rustig zitten? Nee, dat wil ik al niet meer. Na ongeveer een halfuur brengt een verloskundige ons naar een ruimte waar ik aan de CTG wordt gelegd. Over een halfuur komt ze weer even kijken hoe het ervoor staat.
Bevallen ga ik sowieso, maar het is niet duidelijk of dit binnen 2 uur, 2 dagen of 2 weken zal zijn
Met een eerste kindje zal het niet zo snel gaan en tevens waren alle vijf de verloskamers op dit moment vol. Er moest eerst een kindje geboren worden en de kamer moest steriel gemaakt worden voordat ik überhaupt de verloskamer op mag. Weeënremmers zullen niet meer worden gegeven vanwege de zwangerschapstermijn. Elke minuut dat de baby bij mij binnen blijft is mooi meegenomen. Bevallen ga ik sowieso maar het is niet duidelijk of dit binnen 2 uur, 2 dagen of 2 weken zal zijn. Met deze informatie bellen wij onze geboortefotograaf Deborah, want wat moeten wij nu? De geboortefotograaf heeft telefonisch overleg met de verloskundige en zal zo goed als mogelijk op de hoogte worden gehouden. die de hartslag reis
Volgens mij zat ik midden in een weeënstorm
Uiteindelijk werd dit halve uur wachten 2,5 uur waarbij mijn vriend trek kreeg. Snel is hij beneden in de hal een broodje gaan scoren voor ons allebei, maar terwijl hij terug kwam werden de krampen heftiger. Ik hoefde niets meer te eten en wat stonken die broodjes! In het begin kon ik nog relaxt op Instagram kijken, mensen die dichtbij ons staan een appje sturen, een foto maken, want hé, dat is leuk voor het plakboek! Maar al snel kwamen de weeën achter elkaar. Ik had dit nog nooit eerder gedaan maar volgens mij zat ik midden in een weeënstorm. Rond 20.00 uur komt er een hoofdverpleegkundige kijken en ik geef aan dat ik dit niet nog 2 weken ga volhouden. Al lachend loopt ze weg en maakt nog een grapje: ‘Als de verloskamers nog vol zijn, kan de baby ook gewoon hier geboren worden hoor!’
‘Oké, jij zou wel eens iets verder kunnen zijn dan we allemaal dachten!’
Rond 20.30 uur komt onze verloskundige zich aan ons voorstellen. Het voelt meteen een stuk echter. Ik geef nogmaals aan dat ik deze pijn niet nog 2 weken ga volhouden en heb geen idee hoe ik ervoor sta. Ze vraagt lachend of ik een ruggenprik wil. Nou… Ik zou eerst wel eens willen weten of ik echt aan het bevallen ben en hoeveel centimeter ontsluiting ik heb. Er is inmiddels een verloskamer steriel gemaakt. Met bed en al word ik naar de verloskamer gebracht en hier moet ik van het ene op het andere bed stappen. Terwijl ik van het bed afstap kan ik wel door de grond zakken van de pijn.
Deze pijn heb ik nog nooit gevoeld! De verloskundige zegt: ‘Oké, jij zou wel eens iets verder kunnen zijn dan we allemaal dachten!’ Wanneer ik op het verlosbed lig, wordt er gecheckt hoe ver ik ben. En… 9 centimeter! Wat?! Ik ben dus echt aan het bevallen?
Ik moet onze geboortefotograaf nu een appje sturen
Volgens mij is het enige dat ik heb gestuurd: 9cm! Ze is onderweg dus ik maak mij verder geen zorgen. De verloskundige geeft aan dat ze het een en ander in gang gaat zetten en dat ik direct op het belletje moet drukken als ik persdrang krijg. Persdrang? Maar wat is dat? Hoe weet ik dat ik dat heb? Als de kamer leeg is, krijg ik heel erg het gevoel dat ik moet poepen. Maar ook echt nu! Dit moet het zijn! Twijfelend kijk ik mijn vriend aan en druk ik 20 keer op het knopje.
Eerst wordt er een stagiaire gestuurd en na even gekletst te hebben en mijn uitspraak van “ik poep straks heel dit bed onder”, roept ze direct de verloskundige. Plots staat de hele kamer vol, twee verloskundigen, een stagiaire en de kinderarts stand-by. Deze zag ik in de kamer naast ons nog door de luxaflex kijken.
Hier lig ik dan de weeën weg te puffen
Het lijkt wel een film, ik kan ook gewoon niet stil de weeën wegpuffen, maar loop te kreunen en te steunen terwijl ik mij dit niet had voorgenomen. De stagiaire kijkt mij doordringend aan en dwingt mij te puffen. In mijn gedachten moet ik lachen, hier lig ik dan de weeën weg te puffen. Ik had bedacht nooit te gaan puffen, ik dacht dat dit de grootste onzin zou zijn! Op dit moment komt ook Deborah binnenstormen. Snel pakt zij haar camera om aan de slag te gaan en vanaf dat moment hebben wij haar aanwezigheid nauwelijks gemerkt.
Paniek
Plots is er lichtelijke paniek, de CTG registreert een te lage hartslag. De verloskundige brengt inwendig een draadje aan op het hoofdje die de hartslag registreert. Ik zit op 10 centimeter ontsluiting maar de baby moet nog voorbij een randje. Hiervoor moet ik op mijn zij gaan liggen, maar dit gaat haast niet meer.
‘Je mag hem wel aanraken’
16 januari, 22.18 uur. Mijn blaas wordt geleegd en ik mag gaan persen! Voor ik er erg in heb wordt er van alles uit de kast gehaald en naast mij neergezet. De verloskundige zegt dat ze mij gaat verdoven en inknippen omdat de baby er nu uit moet. De verdoving wordt gezet en tegelijkertijd pers ik zo hard als ik kan.
16 januari, 22.38 uur. En daar wordt een heel klein ieniemienie mannetje op mijn borst gelegd. Nog compleet verbouwereerd lig ik daar en ik weet het nog als de dag van gisteren… De verloskundige zegt: ‘Je mag hem wel aanraken!’ Daar lig ik dan met mijn zoontje Senn, net bevallen, in een warme trui…
Naar de kinderafdeling
Het persen ging zo snel, uiteindelijk is de knip gelukkig niet meer gezet. Nadat Senn 10 minuten bij mij heeft gelegen moest hij de couveuse in, naar de kinderafdeling met papa en de kinderarts. Dit heb ik zelf niet meegemaakt maar van mijn vriend gehoord en teruggezien dankzij de foto’s die onze geboortefotograaf had gemaakt. Senn werd op de reanimatietafel gelegd om alle functies te controleren. Vervolgens werd er een sonde ingebracht en uit voorzorg een infuusje aangelegd voor als er complicaties zouden optreden. Omdat Senn is geboren met 34 weken en 1 dag werd zijn hartslag continu in de gaten gehouden. Uiteindelijk hebben wij met zijn drietjes 2 weken in het ziekenhuis geslapen waarna we Senn met een sonde mee naar huis mochten nemen.
Enorm dankbaar!
Wij zijn enorm dankbaar voor de geboortefoto’s die Deborah heeft gemaakt! De gehele bevalling is zo onverwachts begonnen en enorm snel verlopen waardoor het besef pas later kwam. Mede door de foto’s kun je de momenten goed terughalen en opnieuw beleven en het een plek geven. Deborah is een super enthousiaste geboortefotograaf, oprecht betrokken en met passie voor haar vak. Ik heb mij geen enkel moment naakt, gek, teveel of onzeker bij haar gevoeld terwijl zij er toch op één van de belangrijkste, maar kwetsbaarste momenten bij is. Bij een volgende bevalling wil ik zéker dat zij daar als geboortefotograaf weer bij aanwezig is!
Overweeg jij ook een geboortefotograaf bij de geboorte van je kindje? Laten we elkaar dan een keer vrijblijvend ontmoeten, zodat jullie al je vragen kunnen stellen en we kunnen voelen of er een klik is. Neem contact met mij op en stel al je vragen of maak meteen een afspraak voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek. Zien wat ik nog meer doe? Volg me dan op Instagram en/of Facebook .
12
Pagina 1 van 2