De geboorte van een kerstkindje in Rotterdam

Geboorte

De geboorte van een kerstkindje in Rotterdam

25 december 2018

3 jaar geleden…

Deniz en Doortje verwachten op 28 december 2015 hun eerste kindje. Tijdens het kennismakingsgesprek zie ik hoe erg ze hier allebei naar uit kijken. Het is zo mooi om te zien hoe alles al klaar staat voor de komst van een kindje. Zo welkom, en nu al zo geliefd. Doortje heeft een fijne zwangerschap en heeft rondom de kerstdagen nog van alles en nog wat gepland. Via facebook zie ik dat ze op 1^e kerstdag zelfs nog met een gitaar voor haar buik staat op te treden. In de nacht van 1^e op 2^e kerstdag gaat om 3.10 uur mijn telefoon. Ik ben meteen klaarwakker. “YES! Misschien wordt er vandaag wel een kerstkindje geboren!”. Ik neem op en hoor dat de aanstaande vader al net zo enthousiast is. De vliezen zijn eerder die nacht gebroken en de weeën volgen elkaar steeds sneller op. Om 4.00 kom ik bij hen thuis aan in Vlaardingen. Er is een ontspannen sfeer: prachtige muziek, kaarslicht, warme thee en twee hele lieve katten. Na een half uur vertrekken we richting het Sint Franciscus Gasthuis in Rotterdam, waar Doortje onder luidt gejuich wordt begroet door haar collega’s op de geboorte afdeling. Een vriendin en tevens collega, Kim, is ook aanwezig om Doortje te steunen en begeleiden. Doortje blijkt bij binnenkomst zo’n 3 cm ontsluiting te hebben. Na 2 uur onder de douche heeft Doortje 4 cm ontsluiting. Ze neemt weer een lekkere warme douche en ik besluit om even iets te gaan eten en nog een beetje uit te rusten. De geboorte van een eerste kindje zou wel eens lang kunnen gaan duren. Ik geniet van een prachtige zonsopkomst, een ontwakend Rotterdam. Het beloofd een mooie dag te worden. Wanneer ik zo’n 1,5 uur later terug kom op de verloskamer zie ik dat de sfeer is veranderd. Waar Doortje eerst nog kon lachen tussen de weeën door, zie ik nu dat ze het erg zwaar heeft. Collega Nelleke houdt haar hand vast en ademt met haar mee. Prachtig om te zien hoe er een heel team van support aanwezig is bij deze geboorte. Rond 9.30 uur zit Doortje helaas nog steeds op 4 cm ontsluiting. Er wordt besloten om een weeënopwekker en een remifentanil pompje aan te sluiten. Iets voor 11.00 uur geeft Doortje aan dat ze druk voelt, zou het al persdrang zijn? De verloskundige komt kijken en ja hoor: 10cm ontsluiting!! De trots en blijde verwachting van Deniz zijn onbeschrijflijk mooi om te zien. Na ruim 3 kwartier persen is het hoofdje geboren. Vakkundig haalt de verloskundige de navelstreng van het hoofdje af. Trots en geëmotioneerd pakt Doortje haar kindje voor de aller eerste keer aan. Het is een jongen! Zijn naam is Siem. De eerste momenten van ouders met hun net geboren baby’tje zijn onbetaalbaar! De blikken op het gezicht van Deniz en Doortje: Ontroering, trots, opluchting en geluk. Het allereerste voedingsmomentje, de eerste controles waarbij de verloskundige prachtig liet zien hoe de baby in de buik zat, het moment waarop de familie wordt gebeld… Trots en dankbaar dat ik deze bijzondere geboorte heb mogen vastleggen <3 Lieve Deniz en Doortje, bedankt dat ik een van de mooiste momenten in jullie leven voor jullie heb mogen vastleggen. Jullie zijn een prachtig gezinnetje vol liefde en warmte. Toen ik jullie vorige week het album kwam overhandigen zag ik dat jullie totaal verliefd zijn op jullie lieve kleine mooie Siem. Blijf altijd zo van elkaar en van alle mooie momenten genieten! Liefs, Deborah

Wil je ook alles rondom de geboorte van jullie kindje op een mooie manier vastgelegd hebben? Kijk dan eens bij pakketten! Of maak nu een afspraak voor een Vrijblijvend Kennismakingsgesprek.

Geboorte

Een kalme badbevalling in Alblasserdam

10 december 2018

Melanie en Martijn verwachten hun eerste kindje op 26 Oktober. Ze weten nog niet of het een jongen of een meisje wordt. Ik vind dit altijd zo leuk!!! De uitgerekende datum nadert, het bevalbad staat klaar, en Melanie appt dat ze er helemaal klaar voor zijn maar dat er nog geen tekenen zijn dat de kleine hen al wil ontmoeten. Ze voelt zich nog goed dus we wachten geduldig af.

Op 30 Oktober wordt Melanie gestript, maar diezelfde dag om 16.45, nog net voor de afspraak bij de verloskundige, ontvang ik een appje van Martijn: “Update; nu sinds een uur om de 5 minuten aan het wegpuffen.. We gaan zo de verloskundige voor het eerste overleg bellen. We houden je op de hoogte ;)”

Om 19.58uur ontvang ik een telefoontje van Martijn dat ik rustig aan hun kant op mag komen. Een uurtje later kom ik bij hen thuis aan. Wat een heerlijke sfeer. En wat is Melanie kalm. Je ziet dat de weeen elkaar vrij snel opvolgen, maar desondanks lijkt ze alles volledig onder controle te hebben. Iets voor 22.00uur is er volledige ontsluiting!! Wow wat gaat dit snel! De verloskundige prikt de vliezen door, en helaas blijkt het kindje in het vruchtwater te hebben gepoept.

Melanie mag een paar keer persen en de verloskundige kijkt goed mee of het vordert. Anders zouden we toch naar het ziekenhuis moeten. Ik hoop met alles wat ik in me heb dat het haar gaat lukken!

En ik zie dat Melanie ALLES geeft wat ze in zich heeft. Haar kindje zal gezond en wel thuis worden geboren!!!! Wat een volharding, en wat een vertrouwen!

She did it!!! Om 22.28uur is daar een klein en gezond MEISJE!!

Geniet mee van de prachtige beelden van deze onvergetelijke thuis-badbevaling in Alblasserdam.

Onder de video vind je nog meer prachtige beelden!

Wil je ook alles rondom de geboorte van jullie kindje op een mooie manier vastgelegd hebben? Kijk dan eens bij pakketten! Of maak nu een afspraak voor een Vrijblijvend Kennismakingsgesprek.

Wanneer het aller eerste pakje niet past. Hihihi!

Gelukkig was er een reserve pakje 😉

Daar ben je dan: Lieve Marit!!! Zo welkom.

Geboorte

Hallo lief klein broertje van me. Ik zal altijd van je houden!

17 september 2018

De dag nadat Stan geboren werd, mocht ik nog een keer terug komen naar het Groene Hart ziekenhuis in Gouda. Deze keer om de ontmoeting tussen grote broer Joris en zijn baby broertje Stan vast te leggen.

Joris stak eerst heel voorzichtig een vingertje door de gaatjes in het wiegje. Steeds een beetje dichterbij. Samen met papa, voelde hij aan de zachte kleine handjes van Stan.

Toen Joris zijn kleine broertje vast mocht houden, strekte hij zijn armpje naar hem uit. Om hem, nooit meer los te laten. Tenminste, als het aan Joris had gelegen 😉 Tot groot verdriet van Joris, moest hij Stan weer terug geven. Maar zijn geluk kon niet op toen hij besefte dat dit kleine schattige babytje met hen mee naar huis mocht!!! Stralend liep hij door de gang, zijn handje veilig in mama’s hand…

Het is voor mij als Geboortefotograaf onmogelijk om geen traantje weg te pinken tijdens dit soort momenten. Echt, ik heb BY FAR het mooite beroep ever!

Enkele weken later mocht ik weer eventjes mee genieten van dit mooie gezin tijdens de newbornshoot. Het is zo leuk om een gezin door de jaren heen te mogen zien groeien en bloeien en alle mooiste herinneringen voor eeuwig voor hen vast te leggen <3

Wil je ook alles rondom de geboorte van jullie kindje op een mooie manier vastgelegd hebben? Kijk dan eens bij pakketten! Of maak nu een afspraak voor een Vrijblijvend Kennismakingsgesprek.

Geboorte / Reportage

Een VBAC in het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda!

16 juli 2018

“En ik heb het echt helemaal zelf gedaan!”

Het is maart 2016 wanneer ik namens Stichting Earlybirds een reportage mag maken van Joris. Joris is geboren met 31 weken en 4 dagen. Het is een heftige periode voor ouders, maar desondanks wordt er veel gelachen tijdens de fotoreportage. Wat een leuk stel vind ik Dennis en Marlijn!

Wanneer ik in Januari 2018 een mailtje ontvang van Marlijn met de vraag of ik ook foto’s wil komen maken van hun 2e kindje, dat in Mei wordt verwacht, ben ik natuurlijk super enthousiast! Nog blijer werd ik toen ze voor het complete What a Wonderfull World Pakket kozen.

Marlijn en ik houden via de app regelmatig contact. Ze heeft diabetes en moet daarom regelmatig voor controle naar het ziekenhuis. In April is de bloeddruk van Marlijn wel erg hoog. Er wordt gesproken over zwangerschapsvergiftiging. Het maakt het voor Marlijn emotioneel gezien niet makkelijk om haar angsten rondom deze geboorte los te laten. Lichamelijk gaat het gelukkig redelijk goed. Marlijn is zo’n positieve en optimistische vrouw! Al voordat zij haar 2e kindje op de wereld zet, ben ik trots op de manier waarop ze keer op keer dealt met tegenslagen.

Dagelijks vindt er een urine- en bloedonderzoek plaats om de conditie van moeder en baby in de gaten te houden. Op 2 Mei moet Marlijn zich in het ziekenhuis melden: de eiwitten zijn verdubbeld. Ze moet daarna in het ziekenhuis blijven en wordt ingeleid. 3 Mei om 00.20uur is het ballonnetje eruit komen zetten en blijkt Marlijn al op 3,5cm te zitten. Ze heeft daarna nog rustig kunnen slapen. Rond 8uur die ochtend worden de vliezen gebroken en worden er weeopwekkers via een infuus toegediend. Om 11uur bel ik met Dennis om te overleggen wanneer ik richting het ziekenhuis zal komen. Marlijn zit op dat moment op 4cm ontsluiting, dus ik schat in dat ik nog wel even rustig kan lunchen en dan richting het ziekenhuis zal rijden. Maar belangrijker vind ik het gevoel van ouders. Wanneer Dennis zegt dat ze bang zijn dat het wellicht weer een keizersnede wordt en dat er dan geen foto’s zullen zijn van het opvangen van de weeen, besluit ik mijn boterham in de auto op te eten en meteen te gaan rijden.

Dat is maar goed ook!!! Want ik heb nog maar enkele foto’s gemaakt of er blijkt al 10cm ontsluiting te zijn!!! Van 4 naar 10cm in iets meer dan een uur tijd! Het is letterlijk een sneltrein waar Marlijn in beland. Het is zwaar, en af en toe twijfelt Marlijn of ze dit wel kan. Maar ze doet het!! Helemaal natuurlijk!!!

Om 13.29uur is hij daar dan: Stan Julian. Wat een power mama!!! Wat een lieve papa en wat een prachtig mannetje! 3750 gram en geboren met 37 weken en 3 dagen! Alles blijkt goed te gaan met zowel mama als Stan.

Geniet mee van dit prachtige geboortefilmpje!!

Lees hieronder ook de ontroerende woorden die Marlijn na afloop van haar bevalling in een brief schreef aan de mensen die haar kindje op de wereld hebben geholpen <3 Zelf beviel ik ook van mijn 2e kindje in het GHZ, ook een VBAC, dus deze woorden raken mij tot in het diepst van mijn ziel. Dit is zo mooi verwoord, en zo waar!

“Ik heb mijn eerste bevalling van onze oudste zoon Joris (reminder: spoedsectio met 31 weken) echt als falen gevoeld. Het was voor mij ook duidelijk toen we zwanger bleken van ons tweede kindje dat ik één ding wilde (mits dat de gezondheid van de baby en mij het toelieten) en dat was: NATUURLIJK BEVALLEN en dan nog het liefste zonder pijnstilling. Hooguit een paracetamolletje (oké, dit is hilarisch. I know…) Goed. Toen was het 3 mei 2018. Een donderdag. De dag dat mijn inleiding van start ging. Ik had één grote angst en dat was dat ik uiteindelijk mijn tweede sectio moest ondergaan. Aan alle andere scenario’s had ik wel gedacht maar schoof ik altijd snel weer weg. Je kan je immers toch niet voorbereiden op een bevalling. Je kan er over nadenken maar het loopt tocht altijd anders. Oke, terug naar die donderdag. Weeënopwekkers van start en gaan. Ik weet nog dat ik lekker gedouched had en tegen mijn man zei: “Ik doe wel make up op hoor, dan kan ik veel meer aan!”. Wat een bullshit! Haha…

Oke. Ik was die ochtend echt gewoon euforisch. Ons tweede zoontje kwam eraan! Ik heb zelfs nog heel veel foute grapjes gemaakt samen met mijn vent. Tot dat de weeën echt begonnen. Ik had vooraf een hele toffe cursus gevolgd die vooral gericht was op ontspanning tijdens de bevalling. Dit was mijn filosofie, ontspanning. Dat ging mijn redding zijn tijdens de bevalling. Nou niet dus. Voor mijn gevoel ging het op een gegeven moment zo snel dat het zowel mijn hoofd als mijn lichaam niet meer lukte te ontspannen. Enige wat voor mij tijdelijk leek te werken was schreeuwen, schandalig hard schreeuwen, zoals jullie gemerkt hebben… En smeken om pijnstilling. En daar komt het volgende punt waar ik jou en B. erg dankbaar voor ben. Jullie hebben me gewoon door mijn bevalling heen geholpen zonder te snel toe te geven aan mijn wens voor pijnstilling die ik tijdens mijn bevalling had. Echt onwijs bedankt hiervoor. Want juist nu, achteraf, ben ik zo blij en ook een beetje trots dat ik het zonder pijnstilling gedaan heb.

Mijn bevalling was voor mij meer dan alleen ons kindje op de wereld zetten. Het was iets wat ik gedaan moest hebben in mijn leven. Het was ook een stukje ‘goedmaken’ voor mezelf waar ik het bij Joris niet kon. De bevalling en de start van Stan zijn in alle opzichten anders en fijner. We hebben moeten knokken met Joris en gelukkig hebben we ons zelf toen ook wel gepusht om te genieten van de vele mooie momenten die er ook waren. Maar nu Stan op deze manier geboren is voel ik me compleet. Durf soms zelfs te denken en te voelen; “Ik heb het goed gedaan.” Het heeft me als mens veranderd. Ik heb een stukje trots en zelfvertrouwen gekregen. Ook als ik terug denk aan Joris voel ik nu trots en vooral rust. Ook dat hebben we toen goed gedaan. En nog. Joris is een hele lieve trotse broer voor Stan. Daar zijn we zo dankbaar voor.

Wat ik eigenlijk wil zeggen met deze brief is; “Bedankt! Bedankt voor het helpen onze mooie zoon op de wereld te zetten maar daaraan vast hangt nog zoveel meer!”. Dat is wat ik je wilde zeggen middels deze lap tekst. Wat voor jullie een gewone donderdag was waarop jullie moesten werken was het voor mij maar ook voor Dennis zoveel meer. Wij zullen jullie in ieder geval niet snel vergeten.”

“Ik blijf naar de fotos kijken…. één van onze beste beslissingen OOIT is om jou de geboorte van Stan te laten fotograferen! Moest je ff appen… Fijn wkend meis! “

Geboorte

Een prachtige geboorte in het Ijssellandziekenhuis in Rotterdam

15 juni 2018

Wat ben ik dankbaar dat ik bij deze geboorte aanwezig mocht zijn! Kijk zelf hoe kalm en vredig deze mama was tijdens het opvangen van haar weeën en lees het mooie geboorteverhaal, met een grappige en onverwachtse wending 😉

Ouders willen niet getagged worden, dus mocht je ze herkennen, svp geen namen in de reacties hieronder plaatsen. De namen in dit verhaal zijn om deze reden ook afgekort.

De aanstaande mama (in dit verhaal N.) en ik kennen elkaar al bijna 3 jaar. Onzichtbaar achter de schermen speelt zij al die jaren een belangrijke rol achter Noa Fotografie. Zij is namelijk de gastouder van mijn lieve kindjes Noa & Ayden. Alle dagen in de week dat mijn man Tim aan het werk is, vangt zij mijn kindjes op als ik naar een geboorte toe mag. Ze woont op 30 seconde loopafstand, dus ideaal!! Ik zou niet kunnen doen wat ik het liefste doe, zonder haar steun.

Ze heeft zelf een zoontje van 4 jaar. Noa’s beste vriendjes. Iedere ochtend staan zij elkaar op te wachten in de klas, en ze spelen het liefst elke dag na school ook nog samen. Af en toe zijn ze net een getrouwd stel 😉

Zwanger raken is niet vanzelfsprekend

Door de jaren heen, kan ik zeggen dat N. en ik ook vrienden zijn geworden. Ze verteld me over hun verlangen naar een 2^e kindje. Maar dat het maar niet wil lukken. Soms krijg ik een appje “weer een negatieve zwangerschapstest”. Waarschijnlijk is er een behandeling nodig in het ziekenhuis… De spanning en onzekerheid, het verlangen… Ik leef met haar mee.

Tot op een dag, toch ineens: EEN POSITIEVE ZWANGERSCHAPSTEST!!!

YES!!!

Wanneer ik dan ook nog eens hoor dat ze mij dolgraag bij de geboorte van hun 2^e kindje aanwezig willen hebben, kan mijn geluk niet meer op. Samen maken we een leuke aankondigingsfoto.

We plannen het “kennismakingsgesprek” in. Kennis maken is overbodig natuurlijk, maar het is wel belangrijk om alle geboortewensen te bespreken en afspraken te maken over het moment waarop ik naar hen toe zal komen. Ook de aanstaande papa J. weet nu precies wat hij kan verwachten en wanneer hij contact met mij mag opnemen. Ik spreek af dat dat rond de 4cm ontsluiting is, maar zeg erbij dat je gevoel vaak veel belangrijker is dan het aantal cm ontsluiting. Soms weet je die niet eens…

Surprise Gender

11 Mei is de uitgerekende datum. Ouders willen deze keer niet weten wat het wordt. I love it! 7 Mei wordt een andere dierbare geboorteklant, Marlijn, ingeleid. Spannend!! Want ik wil beide geboortes voor geen goud missen. Het moest zo zijn: Marlijn wordt eerder ingeleid en bevalt op 3 Mei van een prachtige zoon in het Groene Hart ziekenhuis in Gouda. Het ziekenhuis waar ik zelf ben bevallen van mijn 2^e kindje. Ik ben enigszins opgelucht, want N. heeft ondertussen al ruim een week hele erge buikpijn… NET op het moment dat ik weg wil rijden vanuit Gouda, zie ik op mijn display haar naam! Het zal toch niet waar zijn??? Ze vertelt dat ze belt vanuit het Ijsselland ziekenhuis en daar op maandag 7 Mei zal worden ingeleid. Dit moet gewoon zo zijn. Het Ijsselland ziekenhuis is het ziekenhuis waar ik van mijn 1^e kindje ben bevallen. Gek hoe het soms allemaal anders kan lopen dan verwacht.

7 Mei 2018

We hebben regelmatig contact in onze groepsapp. 08.47: “Eerste controle is goed. 1 cm ontsluiting en de baarmoedermond is goed week. Nu 1 tablet en daarna hopelijk vliezen breken.” Om 13.24 worden de vliezen gebroken. Ik app terug: “Kan nu niet meer wachten of het een jongen of een meisje is. Ik deed net even een powernap en ik geloof dat ik toen toch ineens droomde dat het een jongen is… Maar ik heb al die tijd een meisje gedacht…. Nog eventjes geduld en dan weten we het!!!”

Om 14.25 ontvang ik een appje dat er wat weeën zijn, maar nog niet genoeg. N. zit aan een infuus met weeopwekkers. Een klein uurtje later ontvang ik de volgende app: “Hoe snel kan je hier zijn?” Ik bel met de aanstaande papa, want het plan was om op de fiets naar het Ijsselland ziekenhuis te komen, maar of dat plan nog slim is??? Het was gewoon een vraag. Ik hoef me niet te haasten. 4cm ontsluiting en N. lichaam begint het over te nemen, dus de weeopwekkers kunnen verlaagd worden.

Broodje kroket

Ik eet nog snel even iets en fiets dan naar het Ijssellandziekenhuis. Om 16.40 kom ik aan bij het ziekenhuis. N. is zo kalm en rustig. Helemaal in haar eigen luchtbel. Mijn indruk is dat het nog wel even kan duren voor de baby daadwerkelijk geboren zal worden. Eerst gaat J. nog even snel iets eten en daarna ga ik samen met de moeder van N. naar de kantine, een broodje kroket eten. Het is dan 17.50. We kletsen gezellig en speculeren over het geslacht en het tijdstip waarop de baby geboren zal worden. Als plotseling de telefoon gaat kijken we elkaar verbaasd aan, en binnen no time zijn we weer terug op de verloskamer, met mijn broodje kroket nog in mijn hand.

18.11 geeft de klok aan. N. heeft persdrang en blijkt 10 minuten later inderdaad volledige ontsluiting te hebben en mag even later rustig aan mee gaan persen. Om 18.24 wordt het thuisfront geappt: R. is met zijn opa en tante en mag alvast richting het ziekenhuis komen. Zo mooi om J. letterlijk in zijn handen te zien wrijven omdat hij weet: “mijn kindje komt eraan!!!” BIJNA! De moeder van N. veegt stiekem heel wat traantjes weg. Het emotioneert mij om te zien hoe mooi het is om je moeder aanwezig te hebben bij de geboorte van je kindje.

Jaaa!!! Geboren!!! 18.40uur. Vader kijkt naar het geslacht: Een jongen! En wat lijkt hij sprekend op zijn grote broer! N. en J. weten nog niet meteen hoe hij heet. Ze willen rustig even aanvoelen of de naam die ze in gedachten hebben, wel past bij hun kindje.

Niet veel later probeert zijn schoonvader te bellen, maar die neemt niet op. De lift gaat open en daar zijn ze: Grote broer en zijn opa en tante! Ze moeten nog eventjes wachten in de wachtkamer want de placenta is nog niet geboren.

Wanneer de placenta geboren is en hij gecontroleerd is, mag grote broer komen. Hij kijkt meteen zo lief naar zijn broertje. Hij wist het al hoor: Het is een jongen. Een broertje!

Grote broer houdt zijn kleine broertje heel goed in de gaten tijdens de controles. Ik weet zeker dat hij een super lieve en beschermende grote broer zal zijn.

Lieve N. & J., super bedankt dat ik aanwezig mocht zijn bij deze prachtige dag in jullie leven. Een dag om trots op te zijn! Jullie zijn een mooi stel samen, en hebben een prachtig gezin.

Geboorte

Een prachtige Badbevalling in Zwijndrecht

24 december 2017

Een prachtige badbevalling, heerlijk in je eigen huis! Een droom voor veel aanstaande mama’s!

Op donderdag 14 september om 21.31 ontvang ik een whatsappberichtje van de aanstaande mama: “Vliezen zijn gebroken, verder rommelt het nog steeds, maar niets bijzonders.” Ik besluit lekker even te gaan douchen en vroeg naar bed te gaan, want wie weet mag ik nu heel snel richting Zwijndrecht rijden!

De volgende ochtend word ik fris en uitgerust wakker en lees een whatsapp berichtje van 6.39uur. Gedurende de nacht waren er fases met goede weeen die lang genoeg aanhielden, maar ook periodes waarin de weeen weer wat afzwakten. De verloskundige zou voor 12.00uur weer langskomen.

We hebben afgesproken dat ik vertrek zodra de verloskundige aangeeft dat er 4 a 5cm ontsluiting is, maar belangrijker nog dan een getal, vind ik het gevoel van moeder. Het is rond 10.00uur waneer mijn telefoon gaat: de aanstaande papa vertelt dat er al 8cm ontsluiting is!!!! “Ik weet genoeg! Ik kom er meteen aan!” Ik spring in de auto, en rijd zonder boetes te krijgen de Brienenoordbrug over. Adrenaline, vol verwachting… het is iedere keer zo gaaf en magisch om naar een geboorte toe te mogen!

Een klein half uurtje kom ik aan in Zwijndrecht. Mama vangt de weeen heel goed op en niet veel later mag ze rustig aan mee geen persen. Een klein uurtje later kan ze haar baby in haar armen sluiten. Haar blik en haar woorden zal ik nooit vergeten: “het deed pijn, maar het was het ZO waard!!”

Een bevalling die langzaam start maar met een sneltreinvaart voortzet! De droom om thuis in bad te bevallen is uitgekomen. En dan meteen in je eigen vertrouwde huis, mogen genieten van je pasgeboren kindje <3 …

Hypnobirthing

Dit mooie stel ontmoette ik via Verginia van den Akker. Zij geeft hypnobirthing lessen aan zwangeren, waarbij ook de vaders op een hele mooie manier bij de zwangerschap en de bevalling worden betrokken. Hypnobirthing klinkt een stuk zweveriger dan het is. Je leert ademhalingstechnieken en visualisaties die je helpen om je te ontspannen, maar wat ik ook als heel erg mooi heb ervaren is de prenatale binding met je kindje. Ik geloof dat het kindje in je buik net zo van de ontspanningsoefeningen geniet als de moeders zelf, en dat hypnobirthing baby’s heel sterk voelen hoe welkom ze zijn.

Een volledig pijnloze hypnobirthing heb ik tot nu toe nog niet met eigen ogen mogen meemaken, en helaas ook nog niet persoonlijk mogen ervaren, maar wat ik zeker wel zie is dat alle mama’s die een cursus hypnobirthing (of cursussen met daarin elementen van hypnobirthing) hebben gevolgd, meer controle ervaren en (toeval of niet) super relaxte babytjes hebben gekregen. EN: ik ervaar zelf tot op de dag van vandaag de positieve effecten van de cursus die mijn man en ik bij Verginia volgden.

Zo was ik laatst bij de tandarts en moest er geboord worden. Aangezien ik een hekel heb aan die stomme verdovingen die je mond 3uur later nog steeds scheef laten hangen, wilde ik het perse zonder doen. De tandarts stopte een paar keer om te vragen of ik zeker wist dat ik nog steeds geen verdoving wilde, want het gaatje zat toch wat dieper dan gedacht… Ik wist het zeker. De buikademhaling die ik tijdens de cursus helemaal eigen heb gemaakt, wist ik goed toe te passen, en ik probeerde mijn gedachten op iets fijners te richten. Het werkte! Na afloop zei de tandarts: “je was helemaal Zen, echt bijzonder.” Nou… helemaal Zen voelde ik me niet, maar het hielp me er wel doorheen 😉

Ik mag enkele beelden van dit prachtige geboorteverhaal met jullie delen, maar respecteer de wens van ouders om hun kindje niet herkenbaar in beeld te brengen. Desalnietemin vind ik dat onderstaande reportage de sfeer tijdens deze geboorte prachtig weergeeft: Thuis, in bad, gesteund door haar liefdevolle partner en super verloskundige! En niet te vergeten, 4 huisdieren die duidelijk aanvoelden dat er iets bijzonders stond te gebeuren. Ik vond het prachtig om te zien hoe de hond kennis kwam maken: snuffel, en nog eens snuffelen en daarna rustig bij de nieuwe baby in de buurt gaan liggen en aangeven: je bent welkom en ik zal je beschermen!

Bedankt voor deze mooie ervaring!